Marzę o tym, by w roku 2017 postawić przed sobą ambitny, ale równocześnie osiągalny cel rękodzielniczy – chcę mieć własnoręcznie wykonany pled. I mam nadzieję, że dołączycie do wyzwania, bo będzie nam raźniej 🙂 Pomyślałam nawet o nagrodach dla uczestników 🙂

Z jednej strony pled to potężne wyzwanie, z drugiej po rozłożeniu na ponad 50 tygodni powinno być realne, a radość z gotowego wyrobu z pewnością będzie ogromna! Lubię stawiać przed sobą zadania, które na pierwszy rzut oka wyglądają na zbyt duże, by im podołać. W związku z tym, że myślę o kocu już od jakiegoś czasu, to obawiam się, że na jednym może się nie skończyć! Poza tym ostatnio odkrywam radość opatulania się wieczorami z kubkiem herbaty, towarzystwem ulubionych internetowych twórców, książki lub audobooka oraz oczywiście Mojego Mężczyzny. Niech nam więc będzie jeszcze przytulniej… Chcę wydziergać pled jeszcze z jednego powodu – to rzecz, która zazwyczaj we wnętrzu zajmuje honorowe miejsce, więc będzie świadczył o mojej rękodzielniczej pasji i odważnie prezentował ją światu.

Poza tym pod koniec roku chciałam kupić sobie fajny pled do domu i ledwie mi się to udało, po dwóch miesiącach intensywnych poszukiwań! Okazało się, że i owszem są koce piękne i koce ciepłe, takie które mają wartościowy skład, z dużym procentem naturalnych włókien. Ale to są dwie osobne grupy! Połączenie obu cech – urody i jakości w przyrodzie występuje skrajnie rzadko… Ogólnie rzecz biorąc uznałam, że zamiast marnować czas w sklepach z wyposażeniem wnętrz równie dobrze, a z lepszym skutkiem, bo będę mieć taki koc jaki tylko zechcę, mogę to robić w sklepach z włóczką, wybierając surowiec na mój własny pled 🙂 Od tego czasu przeglądam wzory i zastanawiam się, co konkretnie chciałabym zrobić. Do wyboru jest tak dużo tak wspaniałych wzorów, że naprawdę niełatwo się zdecydować! Pomyślałam, że w styczniu i lutym pokażę Wam w ramach cyklu Wzór tygodnia najlepsze pomysły, na które się natknęłam podczas moich poszukiwań.

Ostatecznie zdecydowałam się na dzierganie… dwóch pledów! Z jednej strony nie mogłam się wybrać tylko jednej opcji, z drugiej obawiałam się, że szybko się znudzę i w efekcie porzucę projekt. Pogodziłam w ten sposób skrajne potrzeby i pomysły – z jednej strony zależało mi na zużyciu ręcznie przędzionej przeze mnie bardzo grubej włóczki, z drugiej w ciągu ostatniego pół roku naoglądałam się różnych wariacji na temat cozy memories blanket / sock blanket, bardzo popularnego za oceanem. Najogólniej biorąc jest to resztkowiec mający przywoływać wspomnienia o dawnych robótkach, miejscach i okolicznościach, który zazwyczaj dziergany jest z cienkiej włóczki skarpetkowej. Zresztą o tym projekcie napiszę z pewnością więcej w styczniowym cyklu, bo bardzo podoba mi się stojąca za nim idea, a efekty uzyskiwane przez różne osoby są niekiedy naprawdę zachwycające.

Stanęło więc na tym, że z grubaśnej włóczki dziergam grubaśny, pasiasty koc o najprostszym wzorze z możliwych – gładki prawy ścieg obramowany kilkoma rzędami wzoru francuskiego, żeby krawędzie były ładne i płaskie. Wykorzystałam dostępny online generator pasków (o którym też napiszę w ramach styczniowych inspiracji), bo chciałam czegoś ciekawszego niż pszczoła, czyli równe pasy szarego i żółtego koloru (bo takie akurat kolory mam w zapasach). Jednym z założeń pledowego wyzwania jest dla mnie oczyszczenie „magazynu” na ile to możliwe i unikanie kupowania włóczki, a raczej wyrabianie tego co leżakuje na moich półkach. Przynajmniej w tym wypadku sprawdzi się to w 100%, bo włóczka jest uprzędziona przede mnie i po prostu nie mam jej więcej, a na dorabianie na pewno się nie zdecyduję. W sumie mam do dyspozycji około 1,5 kg grubej, niezbyt równej wełnianej włóczki w dwóch kolorach i to będzie musiało wystarczyć. Pasiaka dziergam na drutach 9 mm, więc mam nadzieję, że szybko pójdzie 🙂

Z mojej perspektywy drugi pled jest znacznie ciekawszy – uznałam, że jak ma być ambitnie, to będzie i postanowiłam dziergać 1 motyw każdego dnia przez cały rok! W ten sposób w ciągu roku uzbieram ich tyle, ile potrzeba na duży pled. Mam nadzieję, że skutkiem ubocznym tego projektu będzie większa motywacja do dziergania i wyrobienie sobie codziennego nawyku związanego z tą czynnością… 1 stycznia 2017 poświęciłam trochę czasu, zrobiłam próbki (No! Naprawdę!) i zdecydowałam się na konkretny wzór – elementy mojego pledu będą proste i efektowne. Dziergam na metalowych drutach Hiya Hiya 2,75 mm, każdy kwadracik ma podstawę 35 oczek, potem dziergam same prawe oczka przez 70 kolejnych rzędów, przerabiając zawsze pierwsze oczko jako prawe przekręcone, a ostatnie zdejmując z drutów bez przerabiania, a na koniec luźno zamykam oczka. Ogólnie rzecz biorąc zero filozofii – to było jedno z moich założeń, bo muszę być w stanie zrobić kwadracik bezbłędnie, nawet gdy jestem zmęczona. Zależało mi przede wszystkim na tym, by wzór radził sobie dobrze z nietypowymi, ręcznie farbowanymi czy wzorzystymi włóczkami i muszę przyznać, że ścieg francuski okazał się bezkonkurencyjny w tym zakresie, bijąc na głowę inne proste wzory. Dodatkowym bonusem jest fakt, że wzór wygląda tak samo z obu stron, więc jeśli przyłożę się do zszywania, to pled będzie dwustronny. Karbowany ścieg dodaje też kwadracikom objętości, więc pled będzie znacznie grubszy i bardziej mięsisty niż wynika to z charakterystyki wykorzystanej włóczki. Jest tylko jeden minus – wydzierganie 1 kwadracika zajmuje nieco ponad godzinę, co oznacza, że każdego dnia będę musiała wygospodarować tyle czasu na moje hobby. Zobaczymy czy się uda… Moje zmagania z kwadracikami możecie śledzić na Instagramie i Facebooku – aby dodatkowo utrudnić sobie zadanie i zmusić się do regularnej pracy postanowiłam każdego dnia prezentować gotowy element 🙂

Przymierzając się do tego całorocznego projektu dziergania pledu w Sylwestra zdecydowałam się utworzyć wydarzenie na Facebooku z tym związane – pomyślałam, że w grupie raźniej i okazało się, że miałam racę. Zainteresowanie przerosło moje oczekiwania – jak zwykle (zawsze wydaje mi się, że jestem jedyną osobą na świecie, która ma dany pomysł i na pewno będę go realizować sama, bo przecież nikt inny nie będzie chciał). W momencie kiedy piszę ten post, wzięcie udziału zadeklarowało prawie 60 osób, a przygląda się zmaganiom kolejne 30. Czyli w sumie niemal sto kobiet chce zrobić coś tak szalonego jak wydzierganie, wyszydełkowanie, uszycie, utkanie, ufilcowanie lub przygotowanie pledu w jeszcze jakiejś innej, nietypowej technice! Im nas więcej tym weselej, zwłaszcza przy tak dużym i długotrwałym projekcie, więc serdecznie zapraszam.

Aha, wyzwanie nie jest ograniczone tylko do pledów, które zostały rozpoczęte w 2017 roku. Wiem z własnego doświadczenia, że zacząć jest łatwo – to skończenie takiego wielkiego projektu wymaga determinacji. Czasem motywacja i inspiracja z zewnątrz staje się niezbędna. Zaczynałam pled dotychczas już dwukrotnie, ale za każdym razem gdzieś po drodze ulatywała ze mnie energia lub natykałam się na przeszkodę, której nie potrafiłam pokonać. Więc, jeśli dziergasz pled już w tej chwili, jesteś w trakcie i odłożyłaś go w kąt, to koniecznie dołącz do nas. Razem łatwiej!

Aby pomóc uporządkować publikacje i ułatwić ich przeglądanie (zwłaszcza na Instagramie) całoroczne wyzwanie ma oficjalny hashtag, który pozwoli zebrać w jednym miejscu publikacje uczestników – oznaczajcie swoje zdjęcia i publikacje związane z zabawą #pled2017

Pomyślałam, że to idealny moment, by przenieść na rodzimy grunt ideę KAL (knitting along, czyli grupowe dzierganie) i/lub CAL (crochet along, czyli grupowe szydełkowanie). Pomysł oczywiście nie jest mój, w robótkowym świecie jest doskonale znany, zazwyczaj takie wyzwanie ma określony czas trwania i różnego rodzaju nagrody dla uczestniczek zabawy. Ja nie zamierzam być gorsza, więc nagrody też będą 🙂 Na razie wymyśliłam dwie, ale ostatecznie może być ich więcej:

1. Nagroda dla najpiękniejszego pledu – wybiorę go pod koniec roku ze wszystkich gotowych zgłoszonych mi pledów
2. Nagroda dla najbardziej produktywnej uczestniczki – trafi ona do osoby, która w ciągu roku zrobi (i będzie w stanie to udowodnić, np. poprzez zdjęcia) najwięcej pledów, tutaj jednak wprowadzam ograniczenia dotyczące techniki wykonania (pledy muszą być wykonywane ręcznie) a także nie mogą być robione w celach zarobkowych (to oczywiste, że jeśli ktoś z tego żyje, to jego produkcja będzie osiągać rozmiary niemożliwe do powtórzenia przez hobbystów).

Jeszcze nie jestem pewna jakie to będą nagrody, ale obiecuję, że warto będzie się postarać, żeby je dostać 😀

Poniżej banery akcji do pobrania i umieszczenia na blogach, stronach, Facebooku i gdziekolwiek Wam się tylko spodoba 🙂

Co Wy na to? Dajcie koniecznie znać w komentarzach co myślicie i czy macie ochotę na coś takiego?

Zapisz

Zapisz

Zapisz

Zapisz

Zapisz

Zapisz

Zapisz